Διαβάστε σήμερα..

"

Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2016

Εθνικοί ευεργέτες ( Μέρος Α)


Ξεκινάμε σήμερα από τις "εκδόσεις Χρυσοπηγή " ένα αφιέρωμα στους Εθνικούς μας ευεργέτες .Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή .

Η ελληνική ψυχή ανά τους αιώνες μεγαλούργησε επιδεικνύοντας δείγματα μεγαλοψυχίας, γενναιοδωρίας, υπερβάσεως του «εγώ», αλτρουισμού και αυτοθυσίας. Αυτές οι υψηλές αξίες και τα ιδανικά του Έλληνα νοηματοδοτούν την ύπαρξή του, συνυφαίνονται στενά με την ταυτότητά του και αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της εθνικής του κληρονομιάς.

Πηγή : Ρωμιοσύνη 

Τα παραπάνω στοιχεία τα αναγνωρίζουμε στην προσωπικότητα των μεγάλων Ελλήνων ευεργετών, οι οποίοι δεν παρέλειψαν να διαθέσουν μεγάλα χρηματικά ποσά για τη δημιουργία κοινωφελών έργων, δείχνοντας έμπρακτα την έντονη φιλοπατρία και την ευγνωμοσύνη τους στον Έλληνα – συνάνθρωπο – συμπατριώτη.
Αρκετά από τα έργα αυτά ακόμη και σήμερα δεσπόζουν στον Ελληνικό χώρο αγέρωχα και ευθυτενή, μεταλαμπαδεύοντας τον ψυχικό πλούτο των Ελλήνων ευεργετών, τα ευγενή συναισθήματα αυτών για την ανθρώπινη ψυχή και την αμέριστη αγάπη και γενναιοδωρία τους προς τον Ελληνικό πολιτισμό.

Ευάγγελος Ζάππας (1800-1865) και Κωνσταντίνος Ζάππας (1814-1892)
Οι Ευάγγελος και Κωνσταντίνος Ζάππας ήταν ξαδέρφια. Απέκτησαν τεράστια περιουσία συνεργαζόμενοι στη Ρουμανία, όπως εργοστάσια, κτήματα, μύλους, καταστήματα, αλευροποιία, φούρνους και σπίτια. Ανάλογη ήταν η κινητή και ακίνητη περιουσία τους στην Ελλάδα. Ο Ευάγγελος Ζάππας από το 1856 ήδη ενδιαφέρθηκε για την ανασύσταση των ολυμπιακών αγώνων, όχι ως αθλητικών, αλλά ως βιομηχανικών και καλλιτεχνικών διαγωνισμάτων και διέθεσε τα αναγκαία ποσά για να κτιστεί μέγαρο εκθέσεων. Έτσι καθιερώθηκαν τα Ολύμπια. Ο Ζάππας υποστήριξε οικονομικά τα Ολύμπια δωρίζοντας 1.200.000 δραχμές για την πρώτη αναμαρμάρωση του Παναθηναϊκού Σταδίου και κληροδοτώντας υπέρογκα κεφάλαια για τη διατήρηση του θεσμού.
Όταν κοιμήθηκε ο Ευάγγελος Ζάππας το 1865 σε ηλικία 65 ετών, άφησε μοναδικό κληρονόμο τον εξάδελφό του Κωνσταντίνο. Ο τελευταίος, συνετός και επιδέξιος διαχειριστής, διέθεσε τεράστια ποσά για κοινωφελή έργα και δραστηριότητες. Προέβη στην κατασκευή εκπαιδευτηρίων στη γενέτειρά του, το Λάμποβο και στα παρακείμενα χωριά Πρεμετή, Νίβανη, Δέλβινο και Δρόβιανη της Βορείου Ηπείρου, σε καταθέσεις τη Εθνική Τράπεζα για την εκπαίδευση νέων σε γεωργικές σχολές και μετεκπαίδευσή τους σε χώρες της Δυτικής Ευρώπης, στην προσφορά χρηματικών ποσών για εκδόσεις γεωργικών βιβλίων, στην ανέγερση του Ζαππείου Μεγάρου στην Αθήνα, σε επιδοτήσεις για την κατασκευή των προτύπων Παρθεναγωγείων Κωνσταντινουπόλεως και Ανδριανουπόλεως και άλλων πόλεων της Θράκης, σε δωρεές στο Αμαλίειο Ορφανοτροφείο και στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο, στη διάθεση χρηματικών ποσών στη Φιλολογική Εφορεία Βουκουρεστίου για τη διάσωση της «ρωμανικής» (βλάχικης) γλώσσας.
Ο Κωνσταντίνος Ζάππας κοιμήθηκε το 1892 σε ηλικία 78 ετών. Το Ελληνικό κράτος προς τιμήν των δύο εθνικών ευεργετών ύψωσε τους ανδριάντες τους μπροστά από το Κατάστημα των Ολυμπίων (Ζάππειο Μέγαρο).

Γεώργιος Αβέρωφ (1818-1899)
Ο Γεώργιος Αβέρωφ υπήρξε εθνικός ευεργέτης.  Γεννήθηκε στο Μέτσοβο το 1818. Το 1840 πήγε ως μετανάστης στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Εκεί ανέπτυξε έντονη επιχειρηματική δραστηριότητα και απέκτησε μεγάλη περιουσία, την οποία διέθεσε για την προώθηση εκπαιδευτικών και εθνικών σκοπών, καθώς και σε φιλανθρωπίες. Με τις πρώτες δωρεές του δημιουργήθηκαν παρθεναγωγείο και νοσοκομείο στην Ελληνική κοινότητα της Αλεξάνδρειας. Έκανε δωρεές στο Μέτσοβο και στην Αθήνα.
Με την οικονομική του αρωγή αποπερατώθηκε το Πολυτεχνείο της Αθήνας, το οποίο ονομάστηκε Μετσόβειο γιατί οι τρεις δωρητές του Στουρνάρης, Τοσίτσας και Αβέρωφ κατάγονταν από το Μέτσοβο. Επίσης κτίστηκαν η Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, οι φυλακές Αβέρωφ (Αβερώφειον Εφηβείον) και αναμαρμαρώθηκε το Παναθηναϊκό Στάδιο. Σπουδαία υπήρξε η συνδρομή του στη ναυπήγηση του θωρηκτού «Αβέρωφ» τη ναυαρχίδα του στόλου κατά τους Βαλκανικούς πολέμους. Σε αυτό οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά η ναυτική επικράτηση των Ελλήνων στο Αιγαίο.
Ο Γεώργιος Αβέρωφ κοιμήθηκε στην πόλη της Αλεξάνδρειας την 15 Ιουλίου 1899, σε ηλικία 81 ετών. Η Ελληνική πολιτεία σε ένδειξη τιμής και ευγνωμοσύνης ανήγειρε ανδριάντα μπροστά από το Παναθηναϊκό Στάδιο.

Ιωάννης Βαρβάκης (Λεοντίδης) (Ψαρά 1750 – Ζάκυνθος 1825)
Γιος του Ψαριανού καραβοκύρη Ανδρέα Λεοντίδη, ο Ιωάννης Βαρβάκης οφείλει το επώνυμό του στο βαρβάκι (είδος γερακιού), παρωνύμιο που του δόθηκε για τα μεγάλα μάτια του και την ορμητικότητα του χαρακτήρα του. 
Στις κρίσιμες στιγμές για τον Ελληνισμό, τέλος του 18ου αιώνα και αρχές του 19ου, ο Βαρβάκης, καταξιωμένος έμπορος και επιχειρηματίας στην Κασπία θάλασσα, απέδειξε πολλαπλά την κοινωνική του ευαισθησία και το ενδιαφέρον του για την πρόοδο του Γένους. Συνέτρεξε το φίλο του Νικηφόρο Θεοτόκη (Μητροπολίτη του Αστραχάν από το 1786) στο κοινωνικό του έργο, ενώ το 1817 βοήθησε στην ίδρυση ελληνικών σχολείων στη Μαριούπολη.
Ύστερα από αίτημα του Ιωάννη Καποδίστρια προσέφερε 150.000 ρούβλια για την ίδρυση Ανώτερης Ελληνικής Σχολής στην Οδησσό (1818), προσέφερε για την οικονομική ενίσχυση της Φιλομούσου Εταιρείας, ενώ προκάλεσε τον ενθουσιασμό του Κοραή, όταν το 1818 προσέφερε χιλιάδες γρόσια στο Γυμνάσιο της Χίου. Με την έκρηξη της Επανάστασης, συνέδραμε οικονομικά τον Υψηλάντη και διέθεσε υψηλά ποσά για την εξαγορά Χριστιανών αιχμαλώτων, ενώ παράλληλα έστελνε φορτία σίτου και πυρίτιδας, καθώς και χρήματα για τις ανάγκες του στόλου.   
Με τη διαθήκη του άφησε χιλιάδες ρούβλια για την ανέγερση σχολείων, για τη μόρφωση των Ελληνόπουλων. Με βουλευτικό διάταγμα του 1843 αποφασίστηκε η ανέγερση διδακτηρίου, το οποίο ολοκληρώθηκε το 1860 στην οδό Αθηνάς, στο σημείο που υπάρχει σήμερα η Βαρβάκειος αγορά.
Ο Ιωάννης Βαρβάκης κοιμήθηκε το 1825 σε ηλικία περίπου 75 ετών. Η πολιτεία προς τιμήν του ήγειρε ανδριάντα του στον κήπο του Ζαππείου. Ο τάφος του βρίσκεται στην πόλη της Ζακύνθου. 
Recommended Post Slide Out For Blogger