Οσίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, Περί Μαγείας ( Α μέρος)

Ταιριάζει σε όσα θα πω παρακάτω, να δανεισθώ το θρηνητικό εκείνο ρητό του προφήτη  Ιερεμία και να φωνάξω κι εγώ με οδύνη : “Ποιός θα βάλει στα μάτια μου πηγή δακρύων, για να κλάψουν πικρά το λαό των Χριστιανών μέρα και νύχτα;” Γιατί ποιός μπορεί, αλήθεια, να μην τον κλάψει, όταν σκεφθεί πως, ενώ ο Υιός του Θεού νίκησε με το σταυρικό Του θάνατο όλους τους δαίμονες, οι Χριστιανοί τους αναδεικνύουν πάλι νικητές και τροπαιούχους με τις διάφορες μαγείες τους; Και ποιός μπορεί να μη χύσει πικρά δάκρυα, όταν συλλογισθεί πως, ενώ ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός απάλλαξε από την τυραννία του διαβόλου τον κόσμο και τους Χριστιανούς, αυτοί, με τη μαγεία, τον ξαναφέρνουν στον κόσμο και τον ξανακάνουν τύραννό τους;
Είναι ή δεν είναι, λοιπόν, για κλάματα η τωρινή κατάσταση των Χριστιανών, αφού, με τα μαγικά καμώματα και σατανικά τεχνάσματά τους, αναβιώνουν στην ουσία τη λατρεία των δαιμόνων; Ενώ δηλαδή φανερά λατρεύουν τον αληθινό Θεό, κρυφά Τον αρνούνται και λατρεύουν το διάβολο. Το μεγαλύτερο μάλιστα κακό είναι τούτο: Μολονότι χρησιμοποιούν ένα σωρό μαγικά, ούτε που καταλαβαίνουν πως αρνούνται έτσι τον Θεό, καταφρονούν τον Χριστό και αγκαλιάζουν το διάβολο. Τι μεγάλη πλάνη! Κρυφή και απατηλή, ψυχώλεθρη και θανατηφόρα!
Γι΄ αυτό, λοιπόν, αποφάσισα να ελέγξω την πλάνη και ν’ αποδείξω ότι οι Χριστιανοί ούτε μάγοι πρέπει να γίνονται ούτε κανένα είδος μαγείας να χρησιμοποιούν.
Τα είδη της μαγείας είναι πολλά
Πηγή Ι.Ν.Φανερωμένης Χολαργού


 
Αφού ο διάβολος χωρίστηκε από τον ένα Θεό, έπεσε στα πολλά κι έγινε “ποικίλος και πολυμέριστος”. Έτσι και τα είδη της κακίας και των μαγικών, που επινόησε και έσπειρε στους ταλαίπωρους ανθρώπους, είναι ποικίλα, σχεδόν αναρίθμητα.
Και να τα βασικότερα είδη :
1. Η καθαυτό μαγεία. Είναι, θα λέγαμε, μιά τέχνη, με την οποία καλούνται οι δαίμονες και ερωτούνται και απαντούν, φανερώνοντας άλλοτε κρυμμένους θησαυρούς, άλλοτε ερμηνείες ονείρων και άλλοτε άλλα απόκρυφα. Όσοι ασκούν αυτή την “τέχνη” ονομάζονται μάγοι, και ισχυρίζονται ότι υπάρχουν τρείς τάξεις δαιμόνων· οι εναέριοι, που τους θεωρούν αγαθοποιούς· οι επίγειοι, που τους θεωρούν και καλούς και κακούς· και οι κάτω από τη γη, που τους χαρακτηρίζουν ως κακοποιούς. Στην πραγματικότητα, βέβαια, όλοι οι δαίμονες είναι κακοί και κακοποιοί, ποτέ αγαθοποιοί.
2. Η μαντεία. Ασκείται από τους μάντεις. Αυτοί υπηρετούν τους δαίμονες, χρησιμοποιώντας την παλάμη του χεριού τους ή κάποιες θυσίες ή απατηλά έμπλαστρα ή άλλα παρόμοια μέσα. Οι μάντεις λένε ότι μπορούν να γνωρίσουν το μέλλον.
3. Η γοητεία. Ασκείται από τους γόητες. Ονομάζονται έτσι από τους “γόους” (θρήνους), που κάνουν στα μνήματα, όταν επικαλούνται τους δαίμονες και τους ζητούν να βλάψουν έναν άνθρωπο -να τον παραλύσουν, να τον τυφλώσουν, να τον αρρωστήσουν γενικά. Αυτοί, επίσης, καμώνονται πως βγάζουν και νεκρούς από τον άδη! Στους γόητες ανήκουν κι εκείνοι που “βλέπουν” διάφορα φαντάσματα στους τάφους και ανοίγοντάς τους, καίνε δήθεν τους βρυκόλακες! Μιά κατηγορία αυτών των ανθρώπων, που λέγονται γητευτές, μαζί με τις επικλήσεις των δαιμόνων ανακατεύουν ψαλμούς του Δαβίδ και ονόματα αγίων, του Χριστού, της Θεοτόκου!
4. Η φαρμακεία. Οι φαρμακοί κατασκευάζουν κάποια “φαρμακερά” ποτά είτε για να θανατώσουν κάποιον είτε για να σκοτίσουν το νου του είτε για να τον ελκύσουν σε σαρκικό έρωτα. Αυτά, κατεξοχήν, χρησιμοποιούν οι γυναίκες για να “πλανέψουν” και να τραβήξουν τους άνδρες που θέλουν.
5. Η οιωνοσκοπία. Οι οιωνοσκόποι προλέγουν δήθεν τα μέλλοντα από τον τρόπο που πετούν τα πουλιά, από τις φωνές των ζώων κ.λπ. Τέτοιοι, ουσιαστικά, είναι και οι προληπτικοί : Αυτοί προσέχουν ποιούς θα συναντήσουν, όταν μάλιστα πρόκειται να ταξίδεψουν ή να ψαρέψουν ή, τέλος πάντων, να κάνουν κάποια εργασία. Επίσης πιστεύουν στη μοίρα, στην τύχη (το “ριζικό”, το “γούρι”), σε οιωνούς, σε ποδαρικά και όνειρα. Θεωρούν άλλες ημέρες καλές και άλλες κακές, όπως λ.χ. τις Τρίτες, και φοβούνται ν’ αρχίσουν οτιδήποτε τις “κακές” ημέρες. Το ‘χουν “γρουσουζιά” να δώσουν στους γείτονες φως και φωτιά. Προσκυνούν το νέο φεγγάρι. Πιστεύουν σε νεράϊδες και καλλικάντζαρους. Περιεργάζονται τις φυσικές αντιδράσεις του σώματός τους και λένε ότι το τάδε θα τους συμβεί, επειδή λ.χ. τους τρώει το χέρι τους ή παίζει το μάτι τους ή βουίζει το αυτί τους κ.ο.κ. Όταν θεμελιώνουν σπίτι ή αρχίζουν τη ναυπήγηση πλοίου, σφάζουν στα θεμέλια ή στην καρίνα έναν πετεινό ή πρόβατο ή άλλο ζώο, προσφέροντας έτσι θυσία στο διάβολο.
6. Η αστρολογία. Οι αστρολόγοι λένε ότι οι κατά προαίρεση ενέργειες των ανθρώπων ορίζονται από την κίνηση των άστρων. Στ΄ αστέρια αποδίδουν τις ορμές της ψυχής και στους σχηματισμούς τους τα διάφορα γεγονότα της ζωής. Απ΄ αυτά, και με τη συνέργεια των δαιμόνων, μαντεύουν δήθεν το μέλλον, αντιμετωπίζοντας έτσι τ αστέρια σαν ιδιότυπους “θεούς”.
7. Τα φυλαχτά. Τα χρησιμοποιούν οι φυλαχτάρηδες, τυλίγοντας σ΄ αυτά μεταξωτή κλωστή και γράφοντας ονόματα δαιμονικά. Πολλοί τα κρεμάνε από το λαιμό ή το χέρι τους για να τους φυλᾶνε από το κακό. Όμοιοι μ΄ αυτούς είναι κι εκείνοι που φτύνουν στον κόρφο τους, για να εμποδίσουν τάχα με το φτύσιμο τη βασκανία.
8. Οι κλήδονες. Με τους κλήδονες προσπαθούν να “μαντέψουν” δήθεν το μέλλον και το “ριζικό” κάθε ανθρώπου με διάφορους λόγους, κλήσεις και άλλα παρόμοια. Κλήδονες γίνονται μέχρι σήμερα σε πολλούς τόπους, και μάλιστα στα νησιά, στο Γενέσιο του Τιμίου Προδρόμου (24 Ιουνίου). Συνήθως συνδυάζονται και με φωτιές, που τις ανάβουν οι άνθρωποι μπροστά στα μαγαζιά τους και τις περνάνε από πάνω.
Αυτά είναι τα κυριότερα είδη της μαγείας. Υπάρχουν και άλλα πολλά. Τα περισσότερα αναφέρονται στην Αγία Γραφή και σε κανόνες ιερών Συνόδων (κυρίως της ΣΤ´ Οικουμενικής).