Ελένη Καραγιάννη – Βαρνάβα
Φιλόλογος -Συγγραφέας
Την
25η Μαρτίου γιορτάσαμε την Επέτειο της Εθνικής μας Παλλιγγενεσίας. Όταν
το 1821 ξεσπασε η Ελληνική Επανάσταση οι Έλληνες Κύπριοι έπευσαν να βοηθήσουν
τον Αγώνα όχι μόνο με απστολές χρημάτων και εφοδίων αλλά και με προσωπική τους
θυσία πολεμώντας στο πλευρό των Ελλήνων αδελφών.Και όπως ποιητικά μας αναφέρει
ο Βασίλης Μιχαηλίδης ο Εθνικός Ποιητής της Κύπρου: ''Ανταν αρκέψαν οι κρυφοί ανέμοι τζαι εφυσούσαν, τζ' αρκήνεψεν εις την
Τουρτζιαν να κρυφοσυννεφκιάζει, τζιαντάν εφάνη η αστραπή εις του Μοριά τα μέρη,
είσιεν σγιαν όλοι τους τζη Κύπρου τα κακά της.''
Υποογίζεται
ότι 1000 νέοι της Κύπρου σε σύνολο 80.000 κατοίκων του νησιού άφησαν την πνοή
τους στα πεδία των μαχών για την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Τούρκους. Οι
Οθωμανικές αρχές απάντησαν με μαζικές συλλήψεις και σφαγές του κυπριακού
πληθυσμού τον Ιούλιο του 1821.Ανάμεσα στα θύματα συγκαταλέγονταν ο
Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανός , οι Ιεράρχες και οι Πρόκριτοιμτου νησιού.
Το
1878 ο Σουλτάνος παραχώρησε το νησί στους Άγγλους εξαγοράζοντας τη διπλωματική
υποστήριξη της Αγγλίας ... Ο Ελληνισμός της Κύπρου ποτέ όμως δεν κόπηκε από τον
Εθνικό κορμό. Στις 21 Θκτωβρίου το 1931 εξεγείρονται ζητώντας την Ένωση με την
Ελλάδα. Το 1950 σε δημοψήφισμα που που πραγματοποίσε η Εκκλησία της Κύπρου το
96% συμπεριλαμβανομένων και των Τουρκοκυρίων αξίωσαν τη Ενωση με την Ελλάδα.
Στις 7 Μαρττίου του 1955 στην Αθήνα στο σπίτι του καθηγητή Γεράσιμου Κονιδάρη,
δώδεκα άντρες μαζί τους ο Εθνάρχης Μακάριος και ο Στρατηγός Γρήβας Διγενής
ορκίστηκαν στην υπόθεση της ''Ενωσης''.
Την
1η Απριλίου του 1955, ξεκινά με σύνθημα αυτό που μας άφησαν οι πρόγονοί μας '' Ή Ταν ή επί τας'' ο Εθνικοαπευλευθερωτικός Αγώνας
στην Κύπρο. Οι αγωνιστές της Ε.Ο.Κ.Α. είναι κυρίως νέοι 20-30 χρονών
που υπακούοντας για μια ακόμη φορά το ''Παίδες
Ελλήνων Ίτε'' τρέχουν να θυσιαστούν. Δεν είναι λίγες οι φορές που μαθητές
Γυμνασίου οργανώνουν στα σχολεία διαδηλώσεις και βρίσκονται αντιμέτωποι έχοντας
σαν μόνο όπλο......σωρούς από πέτρες.Ο αγώνας ενισχύεται από την Ελλάδα
με καθημερινά συλλαλητήρια.
Στα
πεδία των μαχών γράφονται καθημερινά σελίδες δόξας, ''Μολών Λαβέ'' αποκρίθηκε ο Υπαρχηγός της Ε.Ο.Κ.Α. Γρηγόρης Αυξεντίου , που σαν λαμπάδα κάηκε μέσα στο
κρυσφυγετό του στο Μαχαιρά.Μισό εκατομύριο λίρες πρότειναν στον Κυριάκο Μάτση
για να προδώσει το κρυσφύγετο του Αρχηγού, για να πάρουν την απάντηση : ''ου περι χρηματων τον αγωνα ποιουμεθα''. Ο Μαρκος Δράκος , δράκος στο σώμα και την ψυχή, που
χρειάστηκε νά δέσουν οι Άγγλοι με σχοινιά ,το διάτρητο από σφαίρες σώμα του,
για να το μεταφέρουν, ''ο διαλεκτός από
τους διαλεκτούς'' όπως ονομάτηκε προσευχόταν για τους συναγωνιστές του,
τον εαυτό του και τους δικούς του . Και όταν τελειώσει από την προσευχή και
έρχεται μέσα στην σπηλιά είναι σαν εξαϋλωμένος , γεμάτος χαρά και ευτυχία, για
τη σιωπηρή συνομιλία του με το Θεό'' όπως γράφει ο Πολύκαρπος Γιωρκάτζης..
Με
ευλάβεια γονατίζουμε μπροστά στη θυσία των 256 ηρώων του αγώνα της ΕΟΚΑ που
έδωσαν τη ζωή τους για να μας παρδώσουν μια Κύπρο ελεύθερη. Ιδιαίτερα τιμάμαι
τα 9 παλληκάρια που με το τραγούδι της λευτεριάς στα χείλη στάθηκαν αλύγιστοι
μπροστά στην αγχόνη ρεζιλεύοντας ακόμα και αυτόν τον ίδιο το θάνατο....''Αν είναι να πεθάνουμε για την Ελλάδα μια
φορά κανείς πεθαίνει.....''Τους αγωνιστές αυτούς τους έθαψαν οι Άγγλοι ,
φοβούμενοι νέα επαναστατικά κύματα ,στο εσωτερικό των Κεντρικών Φυλακών; ''Τα Φυλακισμένα Μνήματα'', που αναγράφεται
η φράση: ''Του αντρειωμένου ο θάνατος
θάνατος δε λογιέται.''
Τ'εσσερα
χρόνια κράτησε ο αγώνας, όπου οι λίγοι με λίγα όπλα πολέμησαν την πάνοπλη
Αγγλική Αυτοκρατορία με κύριο μέσο την άσβεστη φλόγα της ελληνικής ψυχής.
Πόσο
αλήθεια δικαιώθηκε ο αγώνας των νέων του 1955 όταν όλοι γνωρίζουμε τις τραγικές
συνέπειες της Τουρκικής εισβολής του Αττίλα τον Ιούλιο του 1974 στην Κύπρο;
Το
μήνυμα της αισιοδοξίας το αντλούμε από τα τελευταία λόγια του Ευαγόρα
Παλληκαρίδη λίγο πριν τον απαγχονισμό του: ''Αδέλφια με παίρνουν θάρρος αδέλφια...,συνεχίστε τον αγώνα . Εγώ βαδίζω
στην αγχόνη, γελαστός, αποφασιστικός, υπερήφανος.''
Μ
ε αυτήν την παρακαταθήκη ο Κυπριακός Ελληνισμός δε έπαψε να αγωνίζεται και δε
θα πάψει να αγωνίζεται για το δίκιο του. Το αποδεικνύουν οι θυσίες του Τάσου
Ισαάκ και του Σολωμού Σολωμού.
Ας
είναι αιωνία η μνήμη όσων έταξαν να φυλάνε Θερμοπύλες.
Κλείνοντας
αναφέρω τα λόγια της Ελένης Χριστοφορίδου- Νεοφύτου αγωνίστριας της Ε.Ο.Κ.Α.
γιατί και οι γυναίκες έδωσαν το παρόν τους, τιμώντας και εγώ σαν γυναίκα τη
δική τους προσφορά: ''Κάνω έκκληση σε
όλους , πρώτα , πρώτα να ενδιαφέρονται για την πατρίδα μας τη μοιρασμένη
πατρίδα μας και μετά για τα κόμματα.''
Ας
το ακούσουν όλοι σήμερα αυτό το μήνυμα έχει ιδιαίτερη αξία γιατί οι Τουρκικές
πιέσεις και προκλήσεις ζητούν ουσιατικά την παράδοση της Κυπριακής Δημοκρατίας
και τον αφανισμό του Κυπριακού Ελληνισμού . Ενότητα είναι η μόνη πράξη
Αντίστασης η μόνη πράξη Τιμής σε όσους πληρωσαν με το αιμα τους τη
δική μας ελευθερία.
